Δάκρυα όχι για τον Πάπα αλλά για τα θύματα της δράσης του Πάπα (şi în traducere în limba română)

Δάκρυα όχι για τον Πάπα αλλά για τα θύματα της δράσης του Πάπα

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Η αναγγελία της παραίτησης του Πάπα Βενέδικτου που επίσημα εγκαταλείπει το θρόνο του Βατικανού στο τέλος Φεβρουαρίου προξένησε παγκόσμιο ενδιαφέρον. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έσπευσε να κάνει επίσημα δήλωση στην οποία εκφράζει «τη λύπη του» για «την απόφασιν της Αυτού Αγιότητος του Πάπα Βενεδίκτου να παραιτηθή του Θρόνου του, διότι με την σοφίαν και την πείραν του θα ημπορούσε να προσφέρῃ ακόμη πολλά εις την Εκκλησίαν και εις τον κόσμον». Τι αλήθεια προσέφερε ο Πάπας Βενέδικτος;

Γιατί τόση η πατριαρχική λύπη για την παπική παραίτηση; Μήπως απομακρύνθηκε ο Πάπας Βενέδικτος από τις πλάνες και τις κακοδοξίες του Παπισμού; Μήπως μετανόησε για την πολλαπλή διαστρέβλωση της Πίστης των Αποστόλων και των αγίων Πατέρων; Ασφαλώς όχι.

Το χειρότερο όμως είναι ότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, παρασυρμένος από την «αδελφική αγάπη» του προς τον Πάπα, κλείνει τα μάτια στα εγκλήματα που διέπραξε ή ανέχτηκε ο Πάπας Βενέδικτος. Είναι πλέον αποδεδειγμένη η ευθύνη του Πάπα για εγκλήματα σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από παπικούς «ιερείς». Για τούτο η αναγγελία της παραίτησής του οδήγησε την «Irish Survivors of Child Abuse», μια από τις οργανώσεις των θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης από καθολικούς «ιερείς» στην Ιρλανδία να δηλώσει: «Φοβούμαστε ότι ο Πάπας Βενέδικτος δεν θα μας λείψει, καθώς το Βατικανό, συνέχισε να μπλοκάρει τις έρευνες για τα σκάνδαλα κακοποίησης κατά την θητεία του».

Αν πρέπει κανείς να λυπάται, δεν είναι για την παραίτηση του Πάπα αλλά για τα θύματα που προήλθαν από τη δράση του. Και δεν είναι μόνο τα σεξουαλικώς κακοποιηθέντα παιδιά αλλά και οι απλοί πιστοί της «Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας» που συνεχίζουν να βιώνουν τις οδυνηρές συνέπειες της παπικής κακοδοξίας και να μένουν μακριά από την σώζουσα αλήθεια του Χριστού και της αγίας Εκκλησίας Του.

Lacrimi nu pentru Papa, ci pentru victimele acţiunii Papei

de Ioannis Tatsis, Teolog

Anunţul demisiei Papei Benedict, care va părăsi în mod oficial tronul Vaticanului la sfârşitul lui februarie, a stârnit un interes mondial.

Patriarhul Bartolomeu s-a grăbit să dea o declaraţie oficială în care îşi exprimă „tristeţea” pentru „hotărârea Sanctităţii Sale, Papa Benedict, de a se retrage din Tronul său, deoarece cu înţelepciunea şi experienţa sa ar fi putut să ofere încă multe Bisericii şi lumii”.

Chiar aşa, ce a oferit Papa Benedict?

De ce e atât de mare tristeţea patriarhală pentru demisia papei? Oare s-a îndepărtat Papa Benedict de rătăcirile şi kakodoxiile [ereziile] papismului? Oare s-a pocăit pentru multipla falsificare a Credinţei Apostolilor şi a Sfinţilor Părinţi? În mod sigur, nu.

Cel mai rău însă este faptul că Patriarhul Bartolomeu, târât cu totul de „iubirea [lui] frăţească” faţă de Papa, închide ochii la crimele comise sau tolerate de Papa Benedict. Este deja demonstrată responsabilitatea Papei pentru crimele de abuz sexual asupra copiilor de către „preoţii” catolici. Din acest motiv, anunţul demisiei sale a determinat organizaţia „Irish Survivors of Child Abuse”, una dintre organizaţiile victimelor abuzurilor sexuale din partea „preoţilor” catolici din Irlanda, să declare: „Ne temem că nu-i vom duce dorul Papei Benedict, pentru că Vaticanul a continuat să blocheze cercetările referitoare la scandalurile legate de abuzuri din timpul pontificatului său”.

Dacă trebuie să-i pară rău cuiva, nu de demisia Papei, ci de victimele provenite din acţiunile lui (ar trebui să-i pară rău). Şi nu este vorba doar de copiii abuzaţi sexual, ci şi de simplii credincioşi ai „bisericii romano-catolice”, care continuă să trăiască dureroasele urmări ale kakodoxiei [ereziei] papale şi să stea departe de adevărul mântuitor al lui Hristos şi al Sfintei Lui Biserici.

Traducere: http://acvila30.ro